De olijfgaard van Beira Baixa
Op elke helling, in elk landschap,
Prachtige olijfbomen strekken zich uit tot aan de horizon,
Geven Beira Baixa een speciale magie,
Een grijsgroene mantel, een imposant gezicht.
De wind draagt de kou op zijn vleugels,
En olijven worden geboren, zwarte juwelen,
Die elke boom met zijn glans versieren,
Die nieuwe verzen en eeuwige rijmpjes inspireren.
Eeuwenoude olijfbomen, sommige oud,
Ze bewaren geheimen uit vervlogen tijden,
Stille getuigen van verhalen en tradities,
Met eeltplekken op handen en gerimpelde gezichten.
Het "goud" van Beira Baixa, zacht en zoet,
Vanuit het Galicisch, de overheersende variant,
Een onmiskenbare smaak die blijft hangen,
In de herinneringen van een veerkrachtig volk.
Tussen groen en grijs, de bladeren verzetten zich,
Symbool van kracht, verlangen om herboren te worden,
Met elke uitdaging, met elk nieuw seizoen,
Blijft de olijfgaard van Beira Baixa bloeien.
